GrensPark KempenBroek, waar herten burlen

‘Hoor je dat?’ We staan aan de rand van het Weerterbos met Ron Vodegel, natuurgids van Limburgs Landschap. Het is een prachtige najaarsochtend. De temperatuur is ’s nachts serieus gedaald, en de zon moet flink van jetje geven om de nevelslierten op te lossen die over de velden en tussen de bomen hangen. Af en toe horen we een rauw gebrul weergalmen. Iets tussen een briesende leeuw en een loeiende stier.

We naderen de uitkijktoren van drie verdiepingen in het midden van het bos. Hij staat strategisch opgesteld met uitzicht op een heidevlakte met waterpartij. Een batterij fotografen staat al klaar om het perfecte kiekje te nemen. En ook wij krijgen waar voor ons geld. Zelfs met het blote oog kunnen we een groep dartelende hindes aanschouwen en een loopse bok die hen met zijn majestueuze gewei probeert te imponeren. Een magisch natuurschouwspel waarnaar je uren kan kijken en luisteren.

Het Weerterbos is met zijn 800 hectare een flinke brok natuur, maar het is eigenlijk te klein als leefgebied voor het edelhert dat wel 3.000 hectare nodig heeft, of minstens groene verbindingsstroken tussen verschillende natuurgebieden. Dat is een van de doelstellingen van het GrensPark KempenBroek. ‘Het gebied is 25.000 hectare groot en wisselt nat af met droog, open met gesloten, natuur met cultuur’, vertelt Bèr Peeters van het Natuur- en Milieucentrum Weert (NMC). ‘Het Kempenbroek is als een prachtig huis met verschillende kamers: moerassen, beekvalleien, vennen, bossen, heide, hooilanden, weilanden, akkers en grootschalige landbouwgebieden.’

Hollandse kaas

Ook al zijn de Lage Landen een dichtbevolkt gebied, Kempenbroek mag zich een Unesco biosfeergebied noemen: het eerste in België, het tweede in Nederland. Biosfeergebieden zijn gebieden waar lokale gemeenschappen samen werken aan een positieve, duurzame toekomst voor zichzelf en hun streek. Innovatieve methoden voor de bescherming van biodiversiteit gaan er hand in hand met sociaaleconomische ontwikkeling.

De enige stad die midden in het biosfeergebied ligt, is Weert. Een stad met een lange geschiedenis, maar ook met een bloeiend heden. Het is zaterdagmiddag als wij er arriveren en er heerst een gezellige drukte in de binnenstad. Op het marktplein en de omliggende straten staan kleurrijke kramen met allerlei producten. Het ruikt er naar verse groenten en kruiden. En kaas natuurlijk, Hollandse kaas, al zijn we hier in Limburg. Dat kan je dan weer horen: op de vele terrasjes hoor je het lokale dialect en veel opschriften in Weert/Wieërt zijn tweetalig.