Een meer met sfeer

Wanneer we op een zwoele avond aankomen uit Antwerpen, weten we amper wat ons overkomt. Wat een cultuurschok om onze lawaaierige, hectische stinkstad in te ruilen voor dit idyllische oord van rust en natuur. We krijgen haast het gevoel dat we niet in België zijn. Toch zijn we dat wel, al is de Franse grens hier in het zuiden van Henegouwen vlakbij. In de verte horen we een paar eenden. Voor de rest blijft de lucht merkwaardig stil.

Slapen in een Sphair

Ons onderkomen is een ‘Sphair’ op een houten platform aan de zuidelijke oever van het meer. Er zijn er slechts twee op het domein – de andere is nergens te zien, om onze nakende eenwording met de natuur niet te verstoren. Het terras voor de Sphair leent zich uitstekend voor een uitgebreid aperitief. Voor we in het slaapgedeelte binnen mogen, moeten we vanuit een soort sluis de rits stevig achter ons dichttrekken, wordt ons op het hart gedrukt. Een Sphair is dan ook een soort van opgeblazen tent, die voortdurend van lucht wordt voorzien. Blijft er iets openstaan, dan zakt de boel in als een mislukte soufflé. De transparante bovenkant geeft je het gevoel dat je buiten slaapt, heel anders dan een gewone tent. Het zicht op de zonsondergang boven het meer is ronduit magisch. Qua natuurbeleving kan dit tellen; tegen een wonderlijke luchtbel als dit kan geen hotelkamer op, hoe mooi ze ook gelegen is. Je zou het kunnen zien als een vorm van buitenslapen, maar dan met een zeer comfortabel bed én zonder muggen. Wie wel van de partij zijn, zijn de plaatselijke kikkers. Ze lijken te betogen, of zich alleszins toch erg druk te maken over iets. Ook dat hoort bij een nachtje in de ongerepte natuur.

Wilde dageraad

We waren gewaarschuwd: breng laarzen mee en zet de wekker om 4 uur. Die wekker had de lokale kikkerkolonie al gezet voor ons, dus wakker waren we wel. Met frisse tegenzin komen we uit het heerlijke Sphairbed en begeven we ons naar de plaats van afspraak, waar Eglantine Dardenne ons in het halfduister – en met een brede grijns – staat op te wachten. Lichtjes versuft maar nieuwsgierig klimmen we aan boord van een Rabaska, een grote Canadese kano voor 11 personen. Eglantine duwt een roeispaan in onze handen. De bedoeling? De zonsopgang op het meer vanaf de eerste rij meemaken.

Gezelschap genoeg: terwijl de zon zich langzaam uitrekt in de lucht, zien we karpers, zwanen, reigers en witte ooievaars. Die laatste zijn trouwens het enige koppel in Wallonië dat zijn nest in de vrije natuur maakt. Het ochtendlicht, de roze-oranje kleuren van de lucht en de reflecties op het water: het is allemaal erg spectaculair. Als een bezoekje aan een andere wereld. Bij een stuk bos dat toepasselijk Au bout du monde wordt genoemd, leggen we onze boot vast en trekken het struikgewas in. Daarvoor dienden dus die laarzen, begrijpen we nu. De bevers zijn niet thuis in hun burcht, maar zijn duidelijk heel productief geweest, te zien aan de omgeving. Bevers moeten constant knagen om hun tanden bij te werken, legt Eglantine uit, anders groeien die tanden in hun kin en sterven ze. De wilg is een van hun favoriete hapjes. Eglantine wijst ons ook op la bardane of bosklit, ‘velcro uit de natuur’, zoals zij het noemt. Doordat de bever de toegang heeft geblokkeerd met zijn dam, moeten we noodgedwongen een andere weg nemen, waar eigenlijk geen weg is. Dat betekent kruipen, klimmen en veel modder. Prachtig! Aan wal wacht ons na de wandeling en boottocht nog een ontbijt, om het vroege opstaan een beetje goed te maken.

Aquascope, Rue du Lac 42, Virelles (Chimay)

• Reserveren voor de Aquasphair is noodzakelijk. Inbegrepen is een ontbijt dat tussen 8.30 en 9 uur gebracht wordt. Er is een toilet en basic wasgelegenheid in de kleine ‘badkamer’ van de Sphair. Max. 2 personen.

• De activiteit ‘Aube Sauvage’ (Wilde Dageraad) is na de coronabeperkingen opnieuw beschikbaar.

Info en reservatie: aquascope.be/website/moment-magique