Pluk de dag in ’t land van Pallieter

Zodra we onze straat uit bollen, zijn we met vakantie. Het is vrijdagavond en al na een halfuurtje – inclusief pitstop om te tanken – zijn we op onze bestemming. Voor één keer dus geen ‘Is het nog ver?’ van op de achterbank. De camperplaats van Lier ligt bij een drukke parking aan cultureel centrum De Mol, maar gelukkig is er nog een plekje vrij. De zon schijnt nog volop en omdat we pallieteren dit weekend, trekken we nog even de stad in

Het centrum ligt vlak bij de parking, we hebben onze fietsen zelfs niet nodig! We wandelen langs de Nete naar de Berlarij waar we een bakker en een paar leuke winkeltjes spotten, die jammer genoeg al allemaal gesloten zijn. We stranden op het grote terras van Bar Muza, naast de muziekacademie, waar onze kinderen voetballen op het grote grasveld en wij sippen van een cocktail. Het is al donker wanneer we terugkeren naar onze camper om onder de wol te kruipen, na nog een snelle blik op de mooi verlichte Sint-Gummaruskerk.

Na het ontbijt in de camper hebben we voldoende energie om weer de stad in te trekken. We lopen langs het stadspark, waar onze dochter al meteen een speeltuin spot, over de groene vesten naar het centrum. In het prachtige stadhuis op de Grote Markt ligt wat het mooiste toeristische kantoor van België moet zijn. Bij Visit Lier wacht stadsgids Thomas ons op om ons wegwijs te maken in het historische centrum.

Eerst snuisteren we nog tussen de foldertjes en we zijn verbaasd over wat je hier allemaal kunt doen. Een cycling dinner met vier culinaire stops, een Lierische gedichtenwandeling of street art spotten? Willen we stadsgolf spelen, of boeken we graag een picknickmand? De keuze is overweldigend en we hebben al spijt dat we maar een weekendje hebben uitgetrokken om te komen pallieteren.

We beginnen dan maar bij het begin en trekken samen met Thomas langs de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad. Het centrum is compact: alles wat we willen zien, ligt dicht bij elkaar. Via de Eikelstraat met haar cafeetjes en restaurants komen we op het Zimmerplein, waar we aan de overkant al de beroemdste toren van Lier ontdekken. Tussen de Zimmertoren en de Gevangenenpoort liep de oude stadsomwalling, daarbuiten lag het ommuurde begijnhof. Daar woonden weduwen en ongehuwde vrouwen onder leiding van de grootjuffrouw. Ze leefden van kantklossen, borduren en weven, en vingen meisjes op in het weeshuis. Begijntjes wonen hier al lang niet meer, maar het dertiende-eeuwse stratenbegijnhof met elf straten – waarvan het pittoreske Hemdsmouwke het smalste straatje van Lier is – blijkt Unesco-werelderfgoed en is een bezoekje meer dan waard.

Zodra we door de monumentale arduinen poort lopen, waarboven een beeld van de Heilige Begga prijkt, lijken we in een ander tijdperk te belanden. De huisjes en straten zijn goed onderhouden, maar ademen heel erg de sfeer van weleer. De Sint-Margaritakerk is niet vrij toegankelijk, maar door de QR-code te scannen op onze telefoon kunnen we toch ontdekken hoe ze er binnenin uitziet: geschiedenis en technologie gaan hand in hand. Door een klein gangetje – waar volgens Thomas menig Lierenaar z’n eerste kus kreeg – komen we aan de andere kant van het Zimmerplein uit. Daar varen de ‘Koninklijke Moedige Bootvissers’ in de zomer uit met toeristen en er staat een leuk beeld van een schapenhoeder.

Lierenaars gaan sinds de veertiende eeuw door het leven als schapenkoppen: volgens de legende kozen ze immers voor een veemarkt in plaats van voor een universiteit. Een keuze die Lier geen windeieren legde, omdat per regio maar één stad dit recht kon verwerven. Een paar meter verderop in het Zimmermuseum ontdekken we het levenswerk van Louis Zimmer: de Jubelklok, de Astronomische Studio en de Wonderklok. Hij was een amateur-astronoom die opklom tot de absolute top in de uurwerkmakerij. De Corneliustoren uit de veertiende eeuw werd dan ook omgedoopt tot Zimmertoren en is nu een van de gekendste plaatsen in Lier.

Vlak naast de toren wijst Thomas ons op een van de kunstwerken van streetart artiest Joachim, die de Lierse straten op verschillende plaatsen kleur geven. Langs het water en het Buyldragershuisje groeten we het beeld van schrijver Felix Timmermans voor we de statige Gummaruskerk in het vizier krijgen. De Grote Kerk, zoals Lierenaars die noemen, is gewijd aan Sint-Gummarus, die verschillende wonderen op zijn naam schreef. Zo zou hij met zijn riem een omgehakte boom hebben geheeld die daarna weer lustig verder groeide, en zou hij een boreling hebben gered van een adder die in zijn mondje was gekropen.

Met een gids kun je de toren beklimmen, vanwaar je een indrukwekkend uitzicht hebt over het hele land van Pallieter. Er heerst een gezellige drukte rond de kerk: Lier viert dit tweede weekend van september Boulevard Gommaar, een braderij met kraampjes, straatartiesten en een optocht van de Lierse reuzen. We kopen Lierse vlaaikes om mee te nemen, smullen van een ijsje en geven ondertussen onze ogen de kost. Als het begint te schemeren, slenteren we terug naar de parking. Van daaruit rijden we vijftien kilometer verder naar Grobbendonk voor een rustige nacht op de camperplaats.

De bakker is vlakbij en dus genieten we van een lang en lui ontbijt in de camper. We plukken een door Pasar samengestelde fietstocht van de site routeyou.com met als toepasselijke naam ‘in het land van Pallieter’. Omdat de volledige route voor onze achtjarige wat ambitieus lijkt en we zin hebben in een luie zondag, besluiten we in het midden in te pikken. Op het kaartje zien we dat onze camperplaats niet ver van een van de stopplaatsjes ligt: de windmolen in het landelijke Bouwel. Vandaaruit bollen we langs velden, bossen en af en toe een kiezelweg, tot aan de legendarische taverne De Slappe Uier in Nijlen. Daar kun je je dorst lessen met meer dan honderd verschillende bieren.

Dan gaat het verder tot op de verkeersvrije Netedijk, een oase van zon en rust. Naast de meanderende Kleine Nete spotten we kwetterende vogels, mensen die genieten aan hun privévijvertje, en een visvijver waar een wedstrijd aan de gang is. We hebben een picknick ingepakt, maar van op de dijk ontdekken we taverne De Beemden, waar een tafel op het aanlokkelijke terras ons roept. Ach wat, dit is het weekend van de levensgenieters en we smullen van een luie late lunch. Op ons kaartje zien we dat we vlak bij het provinciaal domein van de Kesselse Heide gestrand zijn en we besluiten er even langs te fietsen.

Een goede zet, want het is er prachtig. Door de avondzon baadt de zandvlakte in goudgeel licht en aangezien de herfst in de lucht hangt, zien we al tal van paddenstoelen. We volgen de wegwijzers niet, maar dwalen op ons gevoel door het wondermooie natuurgebied. Voor onze kinderen is dit beter dan een speeltuin: bomen om in te klimmen, zandheuveltjes om over te rollebollen en tientallen perfecte verstopplaatsjes. Zo komt onze picknickdeken toch nog van pas. Moe van al het luieren trappen we terug naar onze camperplek. Die Pallieter had gelijk: niks mooiers dan gewoon genieten!