Samen op kamp… dat vergeet je nooit!

Bij de jeugdbeweging ben je sowieso al veel buiten, toch? 

Inés: ‘Ik ben nu twaalf jaar bij de Chiro, waarvan zeven jaar in leiding, en ik kan me niet herinneren dat er ooit een zondag was waarop we niet naar buiten gingen. Chiro betekent beweging, spelen, samenzijn, plezier maken, … en naar buiten gaan!’

Yoran: ‘De kleinsten spelen de makkelijke spelletjes, de groteren durven al wat meer en gaan op ontdekking of we geven hen wat uitdagingen. Zelf ben ik nu tien jaar bij de Chiro, waarvan drie jaar als leiding. Het is fantastisch om te zien om de kinderen – zo’n 120 in totaal – enthousiast blijven komen, vrienden maken, nog kunnen ravotten en vooral veel buiten zijn in plaats van binnen achter een scherm te zitten.’

Herinneren jullie je zelf je eerste kamp nog? 

Yoran: ‘Ik denk dat ik dat wel spannend vond. Weg van huis. Je hoort in een tent ook de geluiden van buiten, je voelt de wind… Misschien had ik die eerste avonden wel wat heimwee, maar ik heb ik me toen toch vooral geamuseerd en veel plezier gemaakt.’

Inés: ‘Op kamp hoef je niet voortdurend proper te zijn, zoals op hotel. Je mag ravotten, luid lachen, wat wilder spelen misschien. Het geeft kinderen de ruimte om hun energie kwijt te raken en tegelijkertijd is er de veiligheid van de leiding die voor je zorgt. Ik had wel wat heimwee, maar werd zo goed getroost dat ik de volgende keer heel enthousiast opnieuw meeging.’

Hoe zijn die kampen voor de kinderen die ermee kennismaken? 

Yoran: ‘Avontuurlijk, die eerste keren. Je buiten wassen, slapen in die grote tent … Eens de eerste dagen voorbij zijn, zie je de kinderen alleen maar blijer worden. Ze leren ook snel wat er van hen verwacht wordt.’

Inés: ‘Er zijn openingsmomenten en voor de kleinsten is het een hele toer om aangekleed op het ochtendappèl te verschijnen (lacht). Maar het lukt hen meestal al snel beter. Aan het einde van het kamp hebben ze gespeeld, vriendjes gemaakt, nieuwe dingen geleerd en ervaren en zijn ze meestal gezond bekaf.’

Yoran: ‘Overdag wordt er veel gespeeld, ’s avonds is er nog een momentje samen waarop we zingen, of toneelspelen. De laatste avond is er het grote kampvuur, met samen liedjes zingen, vertellen, plezier maken.’

Inés: ‘Dat zijn de mooiste momenten. Overdag wordt er hout gesprokkeld, het vuur wordt op een veilige en juiste manier aangestoken – enkel als het mag op die plek - en dan komen we allemaal samen. Er is een groot gevoel van verbondenheid en vriendschap op die momenten.’

Je leert heel wat tijdens de kampen? 

Inés: ‘Om te beginnen vertrekken we van een open terrein en zetten daar onze tenten op: om te slapen, te koken, te eten, een grote tent met douches. Precies een tentendorp, dat blijf ik toch speciaal vinden. We zijn wel een luxe jeugdbeweging, want we hebben altijd warm water om ons te wassen (lacht). Maar je leert inderdaad al veel praktische zaken. We hebben ondertussen ook een soort draaiboeken voor wat we allemaal moeten doen en wat we nodig hebben.’

Yoran: ‘Twee jaar geleden hadden we veel regen op kamp. Dat betekent greppels graven rond de tenten, de zeilen elke dag aanspannen, de haringen controleren… Of je kijkt naar schaduwplekken wanneer het een warme zomer is. Je moet steeds zorgen voor voldoende water tijdens trektochten, dat soort dingen leer je.’

Inés: ‘We hebben wel een kookploeg, dus op dat vlak doen we niet veel tijdens de grote kampen. Maar we gaan ook met de leiding op weekend en dan koken we wel zelf op onze kleine vuurtjes. De tentjes zijn dan ook kleiner. Telkens heel fijne ervaringen, samen op stap in de Ardenenen bijvoorbeeld, met enkel wat je enkel nodig hebt om te leven in de natuur.’

Yoran: ‘Kinderen beleven ook een soort vrijheid, zorgeloosheid. In de natuur ben je veel minder voortdurend geprikkeld. Het buitenleven brengt speelsheid, durf. Als je je Chiro-uniform aantrekt, durf je meer. Maar je ervaart ook een soort rust die je in de stad of in een gebouw niet ervaart.’

Inés: ‘En ze leren dat het belang van de groep voorop staat, niet enkel hun eigen persoontje. Ook een fijne kwaliteit.’

Yoran: ‘Communicatie is nog zo’n belangrijke. Je moet het samen doen, met iedereen rekening houden. Wanneer je leider wordt, leer je weer nieuwe dingen: durven en kunnen voor een groep staan, verantwoordelijkheid nemen, de dingen zelf uitzoeken in plaats van gewoon te volgen en deel te nemen.’

Jullie doen soms ook kampen in het buitenland?

Inés: ‘Om de zes jaar gaan we met de oudsten naar het buitenland: Frankrijk, Oostenrijk, Tsjechië, … Dat is toch net wat anders.’

Yoran: ‘De kampplaatsen worden geregeld door Jeka. Je komt op die manier toch ook in contact met andere landschappen, andere natuur, een andere taal, andere gewoontes …’

Inés: ‘Vaak blijven we op de kampplaats, maar we doen ook uitstappen. Niet meer met kaart en kompas zoals vroeger, we gebruiken gewoon de gps op onze telefoon (lacht). Maar soms doen we met de ouderen wel een tweedaagse of een dropping, dan is het toch weer uitzoeken. Ook avontuurlijk.’

Zie je jezelf later met je gezin ook kamperen? 

Inés: ‘Zeker, we doen het nu al zo graag.’

Yoran: ‘Je merkt dat wanneer de leiding een weekendje weg wil, iedereen staat te springen om te gaan kamperen. Die liefde ziet erin en gaat nooit meer weg, denk ik.’

www.chiro.be