‘Humor vraagt dat je bij de les blijft’

Ondervind jij zelf dat er een behoeft e is aan vrije tijd, aan stilstaan bij jezelf?

Koen Dewulf: ‘Ik merk dat vooral in mijn omgeving. Onlangs vertelde iemand me over zijn scheiding: allebei (te) veel bezig met het werk of met de kinderen, en onderweg elkaar verloren. Mensen staan onder tijdsdruk. Er moet gewerkt, voor ouderen en kinderen gezorgd, er moet van alles en nog wat om te ontspannen… Daar zit geen verwijt in, dat is iets wat de samenleving blijkbaar van ons vraagt. Mijn vrouw en ik proberen niet in die valkuil te lopen. We kiezen er heel bewust voor ons leven zo af te stemmen dat tijd voor elkaar, of tijd überhaupt, ingebed zit in ons levensritme. Wij eten sommige weekdagen over de middag samen, zonder dat dat dan weer geforceerd wordt. We merken dat die momenten heel waardevol zijn. Het doet ons meer goed dan dat we speciaal een weekend voor ons twee zonder de kinderen gaan inplannen.

’ Kunnen humor en muziek de tijd even stilzetten?

‘Of muziek de tijd echt stilzet, daar ben ik niet zeker van. Ik kan mijn gitaar pakken, spelen en daarna toch weer weten waarmee ik bezig was. Dat moment in die muziek geeft me wel ruimte. Ik ben even “weg”. Maar muziek kan ook de tijd net laten vooruitgaan, denk maar aan muziek in de auto die je als achtergrond hebt opstaan. Muziek kan beide: je helemaal opslorpen zodat je bijvoorbeeld als publiek de tijd vergeet of wanneer je een cd opzet en ineens is het een uur verder. Of muziek kan je helpen de tijd wat sneller te laten vooruitgaan wanneer je moet wachten. Met humor is dat anders. Humor vraagt dat je focust, dat je bij de les blijft , anders werkt de humor niet. Daarom moet je op rijtjes op een stoel zitten en goed luisteren, of je bent verloren. Dus humor houdt je even vast en doet alles rondom je vergeten.’

Hoe moeilijk is het voor een artiest om vrije tijd van werktijd te scheiden?

‘Eigenlijk gaat dat nu beter dan enkele jaren geleden: toen gaf ik nog 60 procent les én gaf ik drie, vier optredens per week. Ik had geen tijd. Ook niet omdat je als artiest vaak manager en boekhouder van jezelf moet zijn, je bent niet constant in een artistieke fl ow. Natuurlijk lopen de dingen bij mij meer door elkaar dan bij een doorsnee beroep. Wanneer ik mij ’s avonds wil ontspannen, neem ik vaak toch weer mijn gitaar vast. Maar dat is dan niet in functie van een show of om iets te componeren, ik kan ook gewoon een bestaand nummer spelen en me daarin verliezen. Ik denk dat ik “vrije tijd”, tijd die voor mij echt vrij is, inbouw in mijn dagelijkse of toch wekelijkse bezigheden. Zo ga ik, wanneer de dagen zich daartoe lenen, graag wandelen met onze hond. Daar maak ik graag tijd voor, soms zelfs een uur ’s morgens en een uur ’s avonds. Het is volkomen zonder prestatiedwang, we wandelen een uurtje en zien wel waar dat ons brengt. Die beweging doet me goed, mijn hoofd leegmaken of net weer creatieve ideeën laten komen. Maar het is vooral iets heel ongedwongens. En daarnaast kan ik uren uittrekken om te werken en schrijven. Het is fl exibel en ik heb niet het gevoel dat ik alleen maar aan het werken ben. Dus ik ben heel blij met de keuze om fulltime artiest te zijn, ik heb er meer ruimte door gekregen.’