Fantastisch avontuur: Albania by van

Vanuit België zijn we een halve week onderweg voor we de Albanese grenspost zien verschijnen. Uiteraard kan je hier sneller zijn, maar wij maakten onderweg een paar mooie stops bij de azuurblauwe meren van Plitvice en bij de beroemde Bosnische brug in Mostar. Even ons internationaal paspoort en alle autopapieren tevoorschijn halen en de besnorde douane-agent zet de poort naar Albanië wagenwijd voor ons open. We zijn nog geen vijf kilometer ver en de eerste clichés worden al waarheid. Ja, er wordt hier nog met paard en kar gereden op gewestwegen. En volgens ons is de ratio carwash/inwoner in dit land ongeveer 1 op 1. Ongelooflijk!

Tik in een zoekmachine ‘restaurant’ en ‘Albanië’ in  en je komt gegarandeerd Mrizi i Zanave tegen, één van de culinaire hotspots van het land. Alles, maar dan ook alles wordt hier zelf geteeld, geproduceerd, gebotteld of gecreëerd. Bieren, wijnen, sapjes, vlees van de eigen hoeve, kazen, confituren en nog zo veel meer… Tijdens een wandeling over het domein kunnen we met eigen ogen zien hoe de worsten, kazen en confituren hier worden gemaakt. We krijgen een plekje in het bos en genieten van een ongelooflijk lekker diner. Er is geen menukaart te bespeuren; we krijgen gewoon een menu van wat er die dag geoogst en klaargemaakt is. Wat een ervaring! Ook het ontbijt staat in onze top 3 van lekkerste maaltijden ooit. Daar zal dat versgeperste honingmeloensap vast voor iets tussen zitten. Heb je trouwens geen zin om op één van de camperpekken te staan, dan kan je ook een kamer boeken in de pittoreske boerderij.

De bekendste stad van het land, Gjirokaster, wordt onze thuishaven voor de komende periode. Hier zorgt Camping Family voor een warme thuis. Vanuit ons hefdak hebben we zelfs zicht op de verlichte ommuurde binnenstad! Als dat geen luxe is! Ook hier treffen we pittoreske kasseistraatjes, de gezelligste restaurants en 1001 souvenirwinkeltjes in de oude bazaar. Her en der ontdekken we in de stad nog oude Ottomaanse huizen en uiteraard slaan we ook hier het kasteel niet over, waar we een prachtig uitzicht hebben op de hele stad.Dan is het tijd om verder het woeste binnenland weer in te rijden, want de baden van Permet staan op de planning. Warmwaterbronnen zijn altijd een hit, maar de bronnen liggen wel in een hele prachtige setting. Vanuit de verschillende baden hebben we zicht op het hooggebergte in de verte en op oude Romeinse bruggen. Heb je zin om nog wat verder te wandelen? Dan kan je ook de kloof in wandelen en een aantal grotten bezoeken. En uiteraard eten we  - net zoals de plaatselijke bezoekers een heerlijke gegrilde maïskolf als lunch.

Intussen flirten we hier in dit gebied al een beetje met de grens met Griekenland. Wij gaan echter richting Noord-Macedonië, want het meer van Ohrid is onze volgende bestemming. De SH75 is vanaf Permet onze leidraad richting het oosten. Een paar jaar geleden was deze weg heel erg berucht omwille van de infrastructuur (lees: meer putten en bulten dan asfalt), maar de laatste jaren is hier een grote inhaalbeweging gemaakt. Af en toe moeten we hier inderdaad nog eens rond wat putten manoeuvreren, maar het ongelooflijk mooie uitzicht onderweg maakt alles goed. Korça is de laatste stad van betekenis voor de grens en hier maken we dan ook heel graag nog een stop. We blijken de enige buitenlanders te zijn en genieten hier dan ook volop van het het echte niet-toeristische Albanië.  

En, staat Albanië nu ook op jouw bucketlist voor kampeertrips?

1. Bel net vooraf met je verzekeringsagent. De meeste Balkanlanden zijn niet automatisch mee inbegrepen in je groene kaart, maar onze verzekeringsagent kon ons perfect een speciale groene kaart voor een maand afleveren, waarbij ons busje ook in landen zoals Albanië verzekerd was. Kosovo is hierbij een uitzondering: iedere buitenlander moet aan de grens verplicht een tijdelijke verzekering (groene kaart) van 15 euro aankopen.
2. België is blijkbaar één van de weinige landen waarbij de ‘groene kaart’ tegenwoordig niet meer groen is, maar op wit papier wordt gedrukt. Onze verzekeringsagent had ons vooraf de groene kaart digitaal doorgestuurd, en ons de tip gegeven om deze zelf op groen papier te printen, zodat deze er zoals vroeger uitziet. Bij alle grensovergangen moesten wij de documenten van het busje tonen, inclusief groene kaart
3. Rijden in de Balkan is een feestje! Tenminste, dat vonden wij. Sommige westerlingen ervaren het rijgedrag in Albanië als vrij agressief, maar wij vonden het heel goed meevallen. Ze rijden hier naar onze mening niet veel gekker dan bijvoorbeeld Griekenland of andere zuiderse landen. Als je wat naar rechts gaat om hardrijders vlot te laten passeren, maak je goede vrienden onderweg.
4. Check vooraf hoe het wegdek van bepaalde wegen is in de Balkan. Sommige stukken van gewestwegen in Albanië zijn onberijdbaar. En wat als gladde asfalt begint, is dat 20 kilometer soms echt niet meer. Er zijn echter online heel veel filmpjes te vinden, waar je de staat van de weg wat kan checken voor je inslaat.
5. De kustweg in Albanië is tijdens de vakantiemaanden één langgerekte file; terwijl het binnenland ongerept is. Zo kwamen wij op de autosnelweg richting Kosovo over 200 kilometer misschien maar 10 auto’s tegen, terwijl we op de kustweg soms wel 4 uren deden over 100 kilometer.
6. Wij hebben alleen maar fijne ervaringen met kampeerplekken in Albanië. Vaak betaal je minder dan 20 euro per nacht en krijg je voor die prijs ook nog drankjes en vers fruit als welkomstgeschenk. We hebben ook nergens meegemaakt dat er een camping volgeboekt was, en dat in de drukste zomermaand.