Buiten in Kontich, waar de natuur nooit ver weg is

Stop 1: Paradijs voor amfibieën

In het natuurgebied Schapenhagen is de Babbelkroonbeek onze leidraad. ‘Oorspronkelijk was dit een stukje van het industriegebied. Natuurpunt kocht in 2015 het terrein van vijf hectare aan’, vertelt Alex, die zelf jaren in het industriegebied Blauwesteen werkte. ‘Ik weet nog goed dat het gebied de helft van het jaar onder water stond.’ Herbebossing en een retentiebekken boden soelaas. We houden halt bij een klein meer: ‘Het bekken vangt tot 3,3 miljoen liter hemelwater van het industriegebied op. Een zege voor amfibieën’, legt hij uit. Mag het nog iets meer zijn? Ja hoor, want het reservaat is in volle ontwikkeling. ‘Afgelopen herfst werd een nieuwe wandelweg, een vogelkijkwand en de extra waterberging officieel geopend. Ik ben wel blij met die ontwikkelingen,  want Schapenhagen is een van de vaste familiewandelingen.’ Wanneer we het gebied verlaten, zien we iets verder een mooie, groene wand. Verscholen tussen de bomen, ligt onze tweede natuurstop: de Oude Spoorwegberm.

Stop 2: Sporen uit het verleden

Omringd door bomen en struiken vol bramen en netels stappen we door de Oude Spoorwegberm. Op deze grond reed van 1878 tot 1970 de trein Mechelen/Antwerpen-Zuid. Van de trein is - letterlijk - geen spoor meer. Alex herinnert zich de stoomlocomotief met goederenwagons nog levendig: ‘Ik ben opgegroeid in buurgemeente Edegem, maar had veel familie wonen in Kontich. Wij stonden vaak aan het - nu verdwenen- station Kontich Dorp te kijken naar de passerende treinen.’ Eikels knarsen onder onze schoenen en nu en dan trotseren we een boomstronk die dwars over de wandelweg ligt. Halverwege het gebied zien we tussen de klimop sporen van de oude perronafsluiting. ‘De voormalige halte van Waarloos’, aldus Alex. Hier geen treinreizigers meer, maar wel wandelaars en joggers. Alex wijst ons nog op rood-witte strepen op een boom. ‘De GR12 Parijs - Amsterdam.’

Stop 3: Een lach en een traan

We stappen het derde natuurgebied binnen: het Kapellekensbos of Langbos. Mooi onderhouden, kronkelende vlonders leiden ons door het oude en het nieuwe deel. Tussen de bomen glinstert de witte Boskapel, met typische pilaren. ‘In de 17e eeuw werd hier een gestolen Mariabeeld teruggevonden. Enkele jaren later werd deze eerste kapel gebouwd. Midden negentiende eeuw bracht dit een dispuut tussen Kontich en Lint met zich mee. Wie kreeg de opbrengst van de offerblok? Het gevolg? Een tweede kapel, iets verderop, op het toenmalige grondgebied van Lint. De grens tussen Kontich en Lint werd door de komst van de spoorweg echter verlegd, waardoor beide kapellen op grondgebied Kontich kwamen te staan’, vertelt Alex. Onze nieuwsgierigheid is gewekt. Op naar de tweede kapel! Iets verscholen in het groen ligt de twééde kapel met bogen. Hier wordt Alex stil. ‘Twee jaar geleden werd ik zwaar getroffen door corona. Mijn vrouw en vrienden kwamen hier elke dag kaarsjes branden voor een goede afloop.’ Even blijven we nog wat in stilte naast elkaar staan. Dan is het tijd om verder te gaan. Een uil, reiger en eend gluren stilletjes naar ons. Met dit fraai staaltje van houtsculptuur wandelen we nog het overstromingsgebied De Babbelse Plassen in en verlaten we het Kapellekensbos.