Sint-Genesius-Rode binnenstebuiten

Zevenbronnen is een uniek stukje natuur. Op een 20-tal hectare ontplooit zich een typisch oud-Brabants landschap: beboste heuvels worden afgewisseld met diepe en natte valleien en hier en daar akkers. Het domein is een belangrijke schakel tussen het Hallerbos en het Zoniënwoud dat vroeger één groen lint vormde. Hier regeert de stilte. Hoewel de naam doet vermoeden dat je zeven bronnen zal aantreffen, blijkt dit niet het geval. ‘De middeleeuwers gebruikten wel vaker het telwoord 'zeven' om 'veel' uit te drukken. ‘Zevenborre’ was gewoon een gebied met veel bronnen’, verduidelijkt Rudy. Zevenbronnen telt momenteel tien vijvers. Enkele vissers op de oevers genieten van hun bezigheid. Sommigen slaan een praatje, maar de rust die dit gebied uitstraalt, verstoren ze niet. ‘De vijvers wemelen van het waterleven. Ze zijn dan ook een geliefde plek voor water- en roofvogels. Wie hier komt, brengt het best verrekijker en vogelgids mee.’ Rudy weet me nog te vertellen dat één van de vijvers ooit werd leeggepompt om - tevergeefs - te zoeken naar materiaal van de Bende van Nijvel.
Zevenbronnenstraat.

Nog een natuurparel is de Kwadebeekvallei. Natuurpunt beheert dit gebied. Een 6 km lang wandelpad voert je door dit groene paradijs, waar de zeldzame vroedmeesterpad zich thuis voelt. De Kwadebeekvallei bestaat uit acht deelgebieden: Parkbosje De Greef met speelbos, Boske van Carlier, weide, hoogstamboomgaard met kerselaars en appelbomen en wilgenstruweel, Elzenbroek, Hof-ten-Hout, Ezelsweg, Paardenweide en Speelparkje en zijarm Kwadebeek. We wandelen over vlonders en volgen de Kwadebeek. Groen is de kleur die er overheerst. ‘De gemeentelijke boomgaard is ook jaarlijks de plaats voor een publieke plukdag’, legt Rudy uit. Hoewel dit natuurgebied wat verborgen ligt aan de rand van de gemeente, is het voor Rudy geen onbekende plaats. ‘Door mijn voormalige job als rijkswachter en later Eerste Inspecteur van Politie ken ik alle kleine straatjes en verstopte plekjes’, lacht hij.
Kwadebeekvallei en gemeentelijke boomgaard, Kwadeplas.

Voor een portie cultuur en verenigingsleven moet je in GC De Boesdaalhoeve zijn. Het centrum, gelegen in een prachtig park, vindt onderdak in een beschermde historische hoeve. De witte gebouwen glinsteren in de zon en stralen een bruisend gemeenschapsleven uit. Ooit was het anders, want eind jaren ’60 stond de hoeve te verkommeren. Later kocht de Vlaamse Gemeenschap de gebouwen aan, werd de hoeve gerestaureerd en herbestemd tot gemeenschapscentrum. ‘De Boesdaalhoeve vormt ieder jaar het decor van ons Pasar-ledenfeest’, legt Rudy uit. ‘18 jaar hebben we hier met Pasar tijdens De Gordel ook een kampeerweekend georganiseerd. We konden rekenen op een 45-tal caravans en verzorgden animatie en barbecue. Dat was hard werken, maar gaf ons ook veel energie. Heerlijke tijden waren het. In 2012 stopte De Gordel zijn traditionele formule. Dat betekende ook het einde van ons jaarlijkse kampeerweekend’, mijmert onze gids.
GC De Boesdaalhoeve, Toekomstlaan 32b, www.deboesdaalhoeve.be

Het Novarode-park, in de Molenbeekvallei, katapulteert ons terug naar de voormalige industrie en naar Rudy’s jonge jaren. Op de plek waar een prachtig park aangelegd werd en nieuwe woonblokken verrijzen, bevond zich tot dertig jaar geleden nog de papierfabriek Novarode. ‘Ik ben in 1983 van Ronse naar Sint-Genesius-Rode verhuisd om te werken in deze fabriek. Drie jaar ben ik er aan de slag geweest, maar de drang om rijkswachter te worden was te groot. Dus maakte ik een carrièreswitch’, vertelt Rudy. Het park van 4 hectare, met wandelwegen en waterpartijen, ligt pal in het centrum en vormt een nieuwe groene parel. We zien wandelaars, joggers en sportende schoolkinderen. ‘Veel mensen doorkruisen het park ook als veilige doorsteek van het station naar het centrum. De slimme ledverlichting combineert veiligheid en duurzaamheid als het donker is’, weet Rudy. Het park is ook een ontmoetingsplek. Zo geniet je hier in de zomer van een pop-upbar en optredens.
Park Novarode, het gebied tussen Stationsstraat, Gemeentehuislaan en Termeulenstraat.

Het Zoniënwoud is wellicht het bekendste bos van België. Het ligt in de drie gewesten en heeft verschillende ‘toegangspoorten’. Eén ervan is toegangspoort Middenhut. ‘Het aangrenzende woud ten oosten van de Waterloosesteenweg werd in 1990 heraangeplant na een reeks zware stormen. Vandaag is het een heel jong en dicht bos. Het Zoniënwoud telt ook heel wat oude bomen. 200 jaar is geen uitzondering. Bovendien is het een indrukwekkend bos, ook wel beukenkathedraal genoemd, vanwege de vele beukenbomen’, legt Rudy uit. We stoppen op de nieuw aangelegde parkeerplaats voor wagens en fietsen. Middenhut is de uitvalsbasis voor heel wat wandel- en fietstochten. Zo is de Middenhutwandeling (9,1 km) een suggestieroute op het virtuele wandelnetwerk Zoniënwoud. Let wel op waar je loopt, want er zijn paden uitsluitend voor voetgangers, fietsers of ruiters en paden voor gemengd gebruik. ‘Het Zoniënwoud is voor mij het mooiste buitenmuseum van de regio’, besluit Rudy.
Parking Middenhut, Kruispunt Waterloosesteenweg-Zoniënwoudlaan.