4 foto-expo’s in close-up

Antwerpen: een fotostudio in Ghana in 1950

James Barnor (1929, Ghana) gidst je deze winter door zestig jaar fotografiegeschiedenis in het FOMU – Fotomuseum Antwerpen. Zijn expo Studio of Life neemt je mee op een kleurrijke tijdreis naar Accra, Londen en… Mortsel.

Eerste halte: de Ghanese hoofdstad Accra in de jaren 1950. Barnor werkt als fotojournalist en runt zijn fotostudio Ever Young, waar jonge Ghanezen elkaar ontmoeten. De dagen van het Britse koloniaal bewind zijn geteld, de stad bruist van de energie en verlangt naar vrijheid en onafhankelijkheid.

Tweede halte: Londen in de jaren 1960. Barnor maakt unieke beelden van de Afrikaanse diaspora, ontdekt de kleurenfotografie en maakt glamoureuze portretten voor een Zuid-Afrikaans lifestylemagazine.

Derde halte: Agfa-Gevaert, Mortsel, 1969. Barnor volgt een opleiding om kleurenfoto’s te ontwikkelen en wordt vertegenwoordiger van Agfa-Gevaert in Accra. Hij brengt de roerige jaren 1970 en 1980 in zijn vaderland kleurrijk in beeld.

Inmiddels leeft Barnor al bijna dertig jaar in Londen. Pas in 2007, toen Ghana vijftig jaar onafhankelijkheid vierde, brak hij internationaal door als fotograaf. Op Studio of Life (her)ontdek je zijn foto’s én beleef je de twintigste eeuw vanuit een ander perspectief.

Tot 10 maart, FOMU – Fotomuseum Antwerpen

Brussel: 12 vrouwelijke Magnumfotografen

Wat uitzonderlijke foto’s van mooie foto’s onderscheidt? Nabijheid, vond oorlogsfotograaf Robert Capa. ‘If your pictures aren’t good enough, you aren’t close enough.’ Capa stichtte samen met Henri Cartier-Bresson het fotoagentschap Magnum. Op de expo Close Enough brengen twaalf vrouwelijke Magnumfotografen Capa’s principe in praktijk. Ze vullen nabijheid inmiddels helemaal anders in. Nee, je moet mensen niet letterlijk op de huid zitten met je camera. Om dichtbij te komen, moet je je onderdompelen in hun leefwereld en een vertrouwensband opbouwen. Bieke Depoorter ging logeren bij gezinnen in Egypte en Rusland; Susan Meiselas zette zich via haar fotoreportages in voor de mensenrechten in Latijns-Amerika. De twaalf fotografen laten je andere werelden van binnenuit beleven.

Tot 16 december, Hangar Art, Brussel

Maastricht: portretten van honderdjarigen

Humberto Tan ken je misschien als talkshowhost of sportjournalist. Maar de Nederlandse televisiefiguur is ook een getalenteerd fotograaf. Voor de expo Morgen gaat het beter ging hij drie jaar lang op visite bij honderdjarigen. Hij maakte close-upportretten, zoomde in op hun handen en bracht hun interieur in beeld. In totaal zocht hij meer dan honderd honderdjarigen op. Goed voor ruim tienduizend jaar levenservaring, waarvan je als bezoeker kan meegenieten dankzij de vier levensvragen die Tan iedereen stelde. Zijn zwart-witfotografie roept een nostalgische sfeer op, maar leven honderdjarigen alleen in het verleden, of koesteren ze nog toekomstdromen? Daarop krijg je antwoorden in het Fotomuseum aan het Vrijthof, met gezondheidstips van de honderdjarigen als leuke bonus.

Tot 17 maart, Fotomuseum aan het Vrijthof, Maastricht

Charleroi: rauwe realiteit in China

De Franse fotograaf Bertrand Meunier bracht de voorbije 25 jaar veel tijd in China door. Zijn expo Erased in het fotografiemuseum van Charleroi vertelt de verhalen die de Chinese overheid probeert uit te gommen.

China is sinds de jaren 1990 in sneltreinvaart veranderd. Voor sommige inwoners leek het alsof ze een ongrijpbare toekomst achternaholde. Eerst industrialiseerde het platteland, daarna sloten de fabrieken, waarop jobs verhuisden naar de dienstensector en nieuwe technologieën. In de steden werden traditionele buurten gesloopt voor hoogbouw.

In zijn analoge reportagebeelden in zwart-wit focust Meunier niet op mensenmassa’s, maar op het individu. Hoe reageren gewone Chinezen, die overal geobserveerd worden door bewakingscamera’s, op de snelle veranderingen in hun land?

Tot 28 januari, Fotografiemuseum Charleroi